PROVOCATIEVE CASUSBESCHRIJVING

Ingrid Crollet

Ingrid Crollet is eigenaar van Echt Communicatie. Als adviseur, trainer en coach begeleidt ze teams, afdelingen en organisaties bij het versterken van vertrouwen zodanig dat deze hun wendbaarheid kunnen vergroten en hun doelen realiseren.

Haar grootste drijfveer: Verbinding tussen mensen doen ontstaan door hen te helpen echt en authentiek te zijn én te communiceren.
Haar sterktes: Intuïtieve to-the-point-analyse, verlichtende humor en een expressief enthousiasme.
Haar overtuiging: Vertrouwen, zelfrelativering en humor zijn fundamenteel zijn om te groeien. Als mens, als team, als organisatie.
www.echt-communicatie.be

We hebben haar gevraagd een provocatieve casus te beschrijven. Geert is Financieel Directeur van een zorginstelling. Hij contacteerde me met de vraag om de moeilijkheden in zijn administratieteam aan te pakken. In het intakegesprek werd me snel duidelijk dat ik behalve bemiddelingsgesprekken, team-acties en communicatietraining ook met hemzelf een aantal zaken moest aanpakken en stelde een coachingtraject voor.
Hij is 41, getrouwd, vader van 3 kinderen en doet zijn huidige job 15 jaar. Hij zit ietwat gebogen, haalt regelmatig de schouders op en praat stil, met een vriendelijke, zachte stem. Hieronder vind je een stuk uit de eerste sessie, die begon met te zeggen “Ik ben niet gelukkig.”
 …
Coach: Ben je verliefd op een 25-jarig poppetje? Heb je een drankprobleem dan? Ook niet? Ja, da’s dan gewoon een midlifecrisis, hé Geert.
Geert: Het is eigenlijk het werk dat de laatste tijd tegenvalt.
Coach: Ah ok, da’s makkelijk: solliciteren naar een nieuwe job.
Geert: Dat heb ik een keer gedaan, maar de job bleek eigenlijk niet echt iets voor mij te zijn. En ik wil ook niet in de files moeten staan en niet teveel aan loon inboeten. Ik denk soms dat architect wel iets voor mij was geweest, maar ja. Da’s nu te laat.
Coach: Ja, je bent ook al 41. Vanaf nu is het bergaf. Het beste stuk van uw leven is al achter de rug. Sorry, Geert, maar het gaat er echt niet beter op worden. Je kinderen zullen je binnenkort saai en oninteressant vinden, uw vrouw gaat op zoek naar een andere man want de klad zit er nu wel in.
Geert: Ik zou misschien wel huisman willen worden, en dan kan mijn vrouw carrière maken. Trouwens, mijn zoon gaat misschien wel worden wat ik ooit wilde: muzikant!
Coach: Da’s goed: je moet goed achter zijn veren zitten zodat hij jouw onvervulde dromen kan waarmaken.
Geert: Hij gaat nu toch wel kiezen voor een meer zekere studierichting, maar da’s ok voor mij.
Coach:  Goh Geert, jij doet je nu wel zo welwillend, lief en open-minded voor, maar misschien ben jij stiekem toch een klein dictatortje!
Geert:  (lachend) Ik ben een leeuw, dus wie weet.
Coach:  (Uitbeeldend) Jij ligt zo rustig op de savanne in de schaduw, een half uur per dag val je “Grrrauw!” een prooi aan en de rest van de dag luier je verder.
Geert:  Nee, ik ga ni direct aanvallen, denk ik.
Coach:  Ah. Nee, jij verscheurt niets. Jij bent een leeuw zonder klauwen.
Geert:  Ik zou soms wel eens wat meer mijn gedacht willen zeggen, dat doe ik niet dikwijls.
Coach:  Da’s ook wel fijn. Vindt iedereen je lief en aardig. Dan kunnen ze zo lekker tegen jou komen aanliggen. Eigenlijk ben je Loeki de leeuw! Je haalt dan wel geen prooi binnen, maar het is wél gezellig.
Geert:  Soms is dat niet goed wanneer ik iets wil gedaan krijgen.
Coach:  Maar dat wil jij ook helemaal niet! Je doet al 15 jaar hetzelfde!
Geert:  Vroeger veranderde ik wel van werk, bleef ik niet zitten als iets me niet beviel.
Coach: Maar nu ben je echtgenoot en papa en blijf je zitten. En trouwens: kunnen zeggen dat je Financieel Directeur bent, dat is toch wel behoorlijk indrukwekkend. Dan ben je toch de Leeuwenkoning!
Geert: Goh, dat was niet wat ik dacht op mijn 26e.
Coach: Maar nu wel! Nu wil jij hier 70 worden. Na 14  jaar solliciteerde je voor een functie waarvan je wist dat het niets voor jou was, dan is het toch duidelijk!
Geert:  Het was toch écht niet mijn idee om hier 70 te worden.
Coach: Maar je bent ook niet meer het welpje van toen. Je bent nu de bedaarde Loeki die op de savanne kijkt wat er moet gebeuren, waar de dieren naartoe komen om raad te vragen of dingen op te lossen. Jij valt niet aan, bent veilig voorspelbaar. Dat is toch goed zo!
Geert: Maar nee! Ik wil eigenlijk iets doen in de bouw. Projectleider bijvoorbeeld. Dat vind ik interessant: het totale plaatje zien, met budgetten bezig zijn.. Maar je bent dan wel continu in conflict met anderen: de bouwheer, onder-aannemingen…
Coach:  En dan moet je klauwen en tanden hebben, en die heb jij niet.
Geert:  Nee.
Coach:  Dus eigenlijk heb jij heel goed door wie jij bent, en hou jij er knap rekening mee door hier te blijven.
Geert:  Ja, misschien wel.
Coach:  Anders wordt je als klauwloze leeuw direct in de nek gebeten. En nu zijn ze blij met jou
als lieve zachte Financieel Directeur.
Geert:  Ik hou niet van conflicten, ik hou van rust. Zo ken ik mezelf: als er iets moet worden beslist, dan liefst in overleg.
Coach:  De vegetarische leeuwenkoning in de vegetarische jungle!
….

Reactie van Geert, een aantal weken later:

“Je vertelt dat je leidinggevend bent en je krijgt terug te horen dat je bent zoals de leeuw in het koninkrijk der dieren waar je iedereen ontzag en angst inboezemt, zodat iedereen alles voor je doet. Als je nuanceert dat het zo niet is, hoor je dat je dan eerder de lieve leeuw bent die eigenlijk niet klauwt en z’n dagen slapend door brengt in de zon. Beide vergelijkingen zijn vervelend, want je wil je met geen van beiden identificeren. In de dagen erna komen zulke vervelende uitspraken terug in je gedachten. Je begint voor jezelf argumenten op te sommen waarom je het ene niet bent en waarom je het andere niet bent. Of je vindt dat je je toch niet hoeft te verantwoorden tegenover zo’n ongenuanceerde beelden. Maar toch doe je het en ben je er mee bezig, waardoor je beeld van jezelf scherper wordt: waar zit ik dan het meest ? Is dat de juiste houding in mijn functie ? Hoe was het vroeger ? Waarom is het gewijzigd ? Moet mijn aanpak anders zijn en ben ik bereid me anders op te stellen ?

Uiteindelijk ga je conclusies trekken voor jezelf en actie ondernemen. In mijn geval: opschuiven richting de klauwende leeuw. Als ik me daar na een tijd niet goed bij zou voelen, misschien wel kiezen voor een andere plek in het dierenrijk waar klauwen minder van pas komen“

Hij gaf ook een aantal concrete effecten aan:

-       Hij heeft gereageerd op een zoekertje voor muzikanten
-       Hij is terug gaan joggen, na lang gestopt te zijn
-       Hij en zijn vrouw hebben de reis naar Bali geboekt waar ze al jaren over spraken. Ondertussen heeft hij besloten om alvast een half jaar zeker in de huidige functie te blijven om het administratieteam te begeleiden naar goed functioneren.
Hierin coach ik hem verder met een mix van provocatieve interventies en reguliere ondersteuning. Einde van het jaar bekijken we hoe hij zijn droomjob kan najagen, in of buiten de zorginstelling.