Waarom zou provocatief coachen beter zijn?
“Shit Happens”
In de toekomst hebben we meer provocatieve hulpverleners nodig.
Waarom?
Een provocatieve psycholoog zorgt er voor dat levenskracht wordt aangeboord bij de client. ‘De client’ kan een individu zijn, een gezin of een paar. Provocatie, in combinatie met een warme houding en nieuwsgierigheid werkt zeer effectief. Omdat de cliënt een “probleem” niet als een probleem gaat zien. Het doel is dat er meer acceptatie plaats vindt in plaats van je te richten op het oplossen van het probleem. En dat gebeurt allemaal in een gemoedelijk sfeer waar zeer persoonlijk gewerkt wordt.
En daarmee zijn mensen sneller geholpen en dit scheelt heel veel geld.
En wachtlijsten.
En teleurgestelde cliënten
Als je in het begin de problemen klein houdt en behapbaar dan is dit voor je client ook fijn. Je richt je op ‘Wat is echt belangrijk?’
Wat is die andere mindset?
Meer naar de krachten kijken van het mensen (in woedde zit ook kracht)
Niet willen verbeteren maar er iets toevoegen
Geen veroordeling van hoe het nu gaat, maar bewondering en aanvulling
De humor en de lach bij mensen brengen zodat men leert relativeren
Incongruenties leren doorzien en lef hebben daarmee te confronteren
Inzien dat mensen niet gestoord zijn maar altijd een reden hebben om zich anders te gedragen
Werken vanuit gezond wantrouwen (mensen zijn wel uit op een voordeeltje en terecht ook)
Motivatie verhoog je niet door adviseren of trekken maar door uitdagen en een beetje tegenwerken
Waarom zou provocatief coachen beter zijn? Een voorbeeld uit de jeugdzorg
Misschien denkt u net als wij dachten: “waarom korten ze die jeugzorg niet gewoon in?” Maar kortere trajecten zonder dat je het gereedschap hebt om anders te denken stuit op weerstand. Hulpverleners voelen zich onmachtig. Allen wanneer je hulpverleners anders leert denken en vanuit de provocatieve principes laat werken, zie je dat het wél mogelijk is. Dus niet domweg korten, maar inzicht geven in waar en hoe het anders kan. En die nieuwe mindset aanleren.
Het is de bedoeling om in gezinnen te ont-problematiseren en aanvaarden dat shit happens.
We hebben hier 2 jaar onderzoek naar gedaan bij gezinnen in een gemeente en het resultaat was verbluffend: 60 % minder gesprekken nodig en iedereen was enthousiast over de bejegening van de jeugdcoach. Behalve de mensen die niet anders naar hun situatie wilden kijken. Die wilden bijvoorbeeld geen alternatieve bekijken waar hun gehandicapte zoon naar toe kon als de zorgboerderij 2 dagen ingekort zou worden. En het goede daarvan is dat je weet wie wel en wie niet wil bewegen. Dus, waar je energie in moet steken en waar niet.
Wat betekent dat? Shit happens betekent dat wij moeten leren om te accepteren dat ons dingen overkomen die we niet leuk vinden en die we niet zo bedacht hadden. Dat kan zijn een terugkerende depressie, een gehandicapt kind, een partner die overlijdt. Gezinnen en individuelen meer leren te accepteren in plaats van ertegen vechten of veel energie stoppen in oplossingen.
Is er dan nooit een oplossing? Jawel, maar oplossingen vergen discipline, volhouden, herhaling en soms hard werk. En dan bedoel ik van de mensen zelf en niet van de hulpverlener.
Ben je ook geïnteresseerd in deze vorm van hulpverlening, wil je dit leren of wil je als hulpverlener ingezet worden op een van onze trajecten? Dan kun je contact opnemen met info@vendl.nl
