Bert van Dijk,
Eigenaar van opleidingsinstituut ‘The Leary academy’. Succes Auteur en oprichter van de NOBTRA, vakvereniging voor Trainers
Ik las dit boek voor de tweede keer, net voordat ik een training ging geven. Het is echt waar: mijn training liep lekkerder, soepeler, dan anders. Ik was - alleen al door het lezen van dit boek - net een beetje plageriger, onbevangener en grappiger. Dat zijn drie van de vele kenmerken van provocatief coachen, die het tot zo'n leuke en effectieve aanpak maken.
Wat opvalt ten opzichte van de eerste druk is de wetenschappelijke onderbouwing. Door relevant wetenschappelijk onderzoek in heel toegankelijke taal op te sommen in een apart hoofdstuk aan het begin van het boek, heb ik als lezer een sterke basis om de voorbeelden en werkvormen te begrijpen en accepteren. Dat wordt nog versterkt door de interviews met zeer ervaren vakgenoten die daar nog een diepere laag aan toevoegen en een apart hoofdstuk over humor.
Dat betekent niet dat je alleen door het lezen van dit boek een provocatieve coach bent. Ik heb les gehad van Adélka en ken haar wat langer als collega. En aangezien zij van nature doet wat ze in het boek schrijft (ze is authentiek liefdevol in haar plagerijen, ze drijft net zo makkelijk de spot met zichzelf als met jou en ze is wars van geijkte coachtaal), leer je al door met haar om te gaan. En over de term liefdevol: het vermogen hebben om van al je cliënten te houden, is cruciaal als je ze gaat plagen, er een schep bovenop gaat doen en ze onderbreekt midden in een voor hem of haar belangrijk betoog. Dan ontstaat het verschil tussen sarcasme en liefdevol plagen en sarren, waardoor ze zelf een (vaak onverwachte) uitweg zoeken uit hun problemen.
Adélka maakt duidelijk dat provocatief coachen geen methode is die je geïsoleerd toepast.Je kunt provocatief zijn binnen je bekende, favoriete methodes. Sterker nog, ze heeft de link met diverse modellen expliciet beschreven.
Een bijzondere opmerking nog over de illustraties. Steeds weer dezelfde tekening van een coach met haar cliënt. Met daarboven een typische provocatieve uitspraak (zoals de ijzersterke titel van het boek). Ik vind die illustraties vergelijkbaar met Loesje: de kracht van eenvoud.
Nu moet ik nog een kritische noot toevoegen. Dat hoor je te doen als goede recensent. En dat doe ik niet. Ik vind dit namelijk een van de beste boeken over mijn vak die ik gelezen heb.
